Laury 2014

Laury należą się za rozegranie przez Tuska kwestii sukcesji w partii i rządzie po swoim odejściu do Brukseli.

Najpierw starannie zadbał o to, żeby nie mieć w partii żadnego realnego numeru dwa (kilka ostatnich lat poświęcił na sekowanie Schetyny). Następnie z zaskoczenia, zanim wewnętrzna opozycja mogłaby zewrzeć szyki, namaścił na swoje miejsce Ewę Kopacz, na dodatek w przededniu wyborów samorządowych, w środku kampanii wyborczej.

W tej sytuacji wszelka krytyka takiego sposobu wyłaniania lidera musiałaby zostać odebrana jako „niepatriotyczna” (z punktu widzenia interesów PO). To, że Kopacz nie ma mandatu ani od wyborców, ani nawet od partii do sprawowania funkcji premiera, nie miało tu znaczenia. Jej tymczasowe przywództwo nie wymaga teraz w oczach wyborców ani nawet partyjnych kolegów demokratycznego stempla. Wynika to z faktu, że funkcja przewodniczącego partii, a szczególnie premiera, jest w pewnym sensie samouzasadniająca. Przy tym stopniu personifikacji władzy, utożsamienia osoby z tronem, na którym siedzi, obalenie władcy jest niezwykle trudne i możliwe tylko w przypadku porażki i to porażki spektakularnej – tę w wyborach samorządowych w zasadzie zignorowano.

Sprawnie przeprowadzona sukcesja przez namaszczenie, po najzdolniejszym polityku 25-lecia, który schodzi ze sceny niepokonany, w sytuacji, która mogłaby potencjalnie podminować cały układ partyjny w Polsce, to duży sukces.

Zwłaszcza że wymianę premiera udało się przy okazji sprzedać jako nowe otwarcie – dzięki któremu rząd (choć jest w nim zaledwie kilka nowych twarzy) traktowany jest jako urzędujący zaledwie od kilku miesięcy. Problem w tym, że taki sposób wyłaniania lidera – bez prawdziwej debaty, bez sprawdzianu, jakim jest stanięcie do wewnętrznej dyskusji, do sprawdzenia się i mobilizacji własnego zaplecza – oznacza, że przywództwo traci na wiarygodności, szczególnie że Ewa Kopacz zawsze była bohaterką drugiego planu, nie pamięta się jej żadnych publicznych wystąpień (co zresztą rzuca się w oczy w popełnianych przez nią szkolnych błędach w kontaktach z mediami).

Nie jest wykluczone, że osoba dorośnie do funkcji. A nawet jeśli nie, być może wcale nie będzie musiała. Bo władzę w Polsce gwarantują dziś nie tyle dobre rządy, ile fatalna opozycja.