Opozycjo, zjedz Snickersa 

W polemicznym do mojego wpisu tekście poseł Nowoczesnej Piotr Misiło wzywa do opamiętania krytycznych wobec opozycji komentatorów, których skądinąd trudno posądzić o sympatyzowanie z PiS.

Nie śmiałbym posądzać posłów Nowoczesnej o to, że marzy im się model współpracy z mediami na kształt wyjątkowej relacji łączącej z obozem władzy Karnowskich, Pereirę czy Paczuską. Zamiast frustracji przy porannej prasie polecałbym wówczas raczej wizytę w popularnym sklepie meblarskim – można sobie coś wygodnego skręcić.

Misiło wytyka mi, Żakowskiemu i Lisowi, że nie tylko nie pomagamy w walce z PiS, ale antagonizujemy jego przeciwników. Mile łechcze moją próżność świadomość, że wystarczyłoby zamknąć „Liberté!”, POLITYKĘ i „Newsweeka”, żeby opozycja pozbyła się młodzieńczego trądziku i zjednoczona w triumfalnym marszu ruszyła po laury zwycięstwa. Apeluję niniejszym do Jerzego Baczyńskiego i Tomasza Lisa, żebyśmy – skoro nie ma innej możliwości – w poczuciu odpowiedzialności za kraj dokonali koniecznego auto da fé.

Musiałem na chwilę przerwać nerwowe oklepywanie kieszeni w poszukiwaniu zapałek, poruszony batalistycznym rozmachem kolejnego zdania. „Wasze szalone ataki ich cementują, a ataki skierowane w nas, opozycję, osłabiają nas równie szaleńczo”. Na moment poczułem się jednocześnie jak szwolożer spod Somosierry i Szwed pod Jasną Górą. Zwycięski, acz zafrapowany.

Czyli jak to, Kijowskiego se strzelę, aż mu czapka spadnie, a na to Błaszczak skuli się w sobie, a Kuchciński leci mu łzy ocierać? Czy jak Żakowski poleci Petru po premii, to Brudziński sprawdza, czy Prezesowi aby, uchowaj Boże, frankowe albo jakieś inne konto nie wyrosło? A Hołdys gdy mu fantazja każe Schetynę poturbować, sprawia, że Ziobro z Macierewiczem w zażyłym pogrążają się uścisku? Skąd ta niesłychana empatia wobec ciosów w opozycję wymierzonych w zatwardziałym skądinąd pisowskim ludzie?

No i dlaczego nasze teksty, alias ataki, „osłabiają opozycję równie szaleńczo”? Dobrze radzę, opozycjo, zjedz Snickersa. Może poczujesz się trochę lepiej? A może połóż się i odpocznij? Czytając takie frazy, pisane serio nawet, średnio rozgarnięty konsument kontentu zaczyna kombinować, czy przypadkiem cała ta nowa i prawie jeszcze nieużywana opozycja to nie jest jakiś, za przeproszeniem, pic na wodę? Konstrukcja, której stabilności lepiej zanadto nie testować, bo może wykazać się nośnością domku z kart, zamkiem na medialnym zbudowanym piasku?

Nowoczesna otrzymała ogromny kredyt zaufania na początku swojej przygody z parlamentem – nie dlatego, że pokonała PiS, ale dlatego, że zachowała się właściwie w momencie próby. I gdy nastąpiła próba kolejna, otrzymany kredyt zaufania rozmieniła – mimo poświęcenia szeregowych posłów – na drobne. Szukanie przyczyn własnej niedojrzałości w zewnętrznej krytyce potwierdza tylko jej prawomocność.

Faktem jest, że media w Polsce bywają wtórne, narcystyczne i powierzchowne, że są współodpowiedzialne za nikłą jakość debaty publicznej. Faktem jest, że Prawo i Sprawiedliwość to największy test polskiej młodej demokracji przynajmniej od czasów prezydentury Wałęsy. Ale to nie media (co najwyżej uzależnienie od nich) blokują polityków opozycji przed znalezieniem intelektualnej i politycznej odpowiedzi na wyzwania dnia dzisiejszego. To nie media wybierają opozycji jej liderów. I to nie media będą przyczyną ich ostatecznej klęski.

Media to zwierciadło, często krzywe, czasem fałszywe, jak to w „Królowej Śniegu”. Ale nawet pod najkorzystniejszym kątem w tym lustrze hipopotam nie zobaczy gazeli.